LYNIA - Krem nawilżający z olejem ze słodkich migdałów, algami, masłem shea, ekstraktem z zielonej herbaty i prawoślazem

Ostatnimi czasy zapanowała moda, na kosmetyki naturalne - tworzone na naturalnych składnikach, bez dodatku sztucznych barwników, konserwantów czy wypełniaczy. O ile w pielęgnacji ciała parafina czy inny sztuczny dodatek wielkiej krzywdy mi nie robi, o tyle moja kapryśna cera wielu takich składników nie toleruje i reaguje na nie wypryskami, zaskórnikami czy innymi fochami.

Dziś opowiem Wam o moim pierwszym kremie naturalnym do twarzy. To Krem nawilżający LYNIA. Jesteście ciekawe jak się spisał?

Krem ma zamknięty jest w buteleczce z pompką typu air-less. Uwielbiam takie rozwiązanie, ponieważ wydobywanie kosmetyku jest dużo bardziej higieniczne, niż w przypadku słoiczków, w których trzeba zanurzać palce. Pompka działa bez zarzutu i dozuje dokładnie tyle kosmetyku, ile potrzeba do jednorazowej aplikacji. Minimalistyczna szata graficzna bardzo mi się podoba. Na opakowaniu znajdziemy wszystkie niezbędne informacje dotyczące produktu. Czyli dokładnie to, czego tak naprawdę potrzeba. Żadnych szumnych haseł czy obietnic bez pokrycia. Jeśli miałabym się do czegokolwiek przyczepić to fakt, że nie można w żaden sposób podejrzeć, ile kremu zostało jeszcze w buteleczce. Po dłuższym używaniu ścierają się też napisy.

Kosmetyk jest gęsty i treściwy. Podczas aplikacji rozprowadza się jednak bardzo dobrze, sunąc gładko po skórze. Nie bieli skóry, nie zostawia smug, nawet jeśli nałoże na twarz większą ilość preparatu.

Krem ma delkatnie beżowy kolor i prześliczny zapach. Wyczuwam w nim wyraźnie słodkie nuty cytrusowe połaczone z ciepłem migdałów i delikatnym, orzeźwiającym zapachem zielonej herbaty. Takie połączenie aromatów jest jak najbardziej w moim guście i uprzyjemnia mi codzienną pielęgnację.

Pojemność - 50 ml,

Cena - 35 zł (krem można kupić w sklepie e-naturalne.pl -->KLIK)

Od producenta:

Skład:

Moja opinia:

Do kemu podchodziłam ze sceptycyzmem. Przy mojej kapryśnej cerze z taką rezerwą podchodzę do niemalże wszystkich kosmetykach do twarzy, ponieważ nigdy nie wiem, czy zaraz nie wyskoczy mi jakaś ropna gula. Moje obawy wzbudzał przede wszystkim olej ze słodkich migdałów i treściwa knsystencja. Obawiałam się bciążenia i otłuszczenia cery. Niepotrzebnie. Ale zacznijmy od aplikacji.

Nakładanie kremu Lynia nie stanowi żadnego problemu. Gęsty kosmetyk rozsmarowuje się bardzo gładko, pozostawiając delikatny ale długotrwały zapach. Nawet przy nakładaniu większej ilości, nie zauważyłam, żeby tworzyły się jakieś smugi.  Wprawdzie krem nie wchłania się do całkowitego matu i pozostawia lekko tłustowatą warstewkę (w żadnym wypadku nie jest ona nieprzyjemna), ale rano nie mam efektu otłuszczenia skóry i wrażenia, że wylano mi na twarz wiadro łoju. 

Lynia świetnie nawilża i odżywia cerę. Łagodzi wszelkie podrażnienia i natychmiast likwiduje uczucie ściągnięcia, występujące po użyciu silnych środków myjących. Po jej zastosowaniu skóra jest mięciutka, gładka, przyjemna w dotyku. Zmarszczki nie zniknęły, twarz nie ujędrniła się, ale po dłuższym stosowaniu zauważyłam, że cera wygląda po prostu zdrowiej i jakby odrobinę młodziej. Czuję się teraz komfortowo ze swoją twarzą.

Krem sprawdza się też doskonale jako baza pod makijaż. Trzeba go tylko nakładać oszczędnie. Podkład Rimmel i Perfecta (te akurat przetestowałam na sobie) bardzo dobrze z nim współpracują - nie rolują się, nie rozwarstwiają i nie tracą nic ze swojej trwałości. Lynia w żaden sposób nie przyspiesza przetłuszczania się umalowanej twarzy. Nie wpływa również ogólnie na przyspieszenie produkcji sebum. 

Dodatkowym atutem jest to, że żaden z naturalnych składników preparatu nie wywował u mnie żadnej reakcji alergicznej a sam krem nie spowodował zapchania porów ani wysypu "nieprzyjaciół". 

Wydajność oceniam na szóstkę. Mam wrażenie, że krem nigdy się nie skończy. Ale to tylko lepiej dla mnie :-)

Podsumowując:

Krem nawilżający Lynia to mój pierwszy tak naturalny krem do twarzy. I od razu trafiła mi się taka perełka.  Produkt zadowolił mnie i moją cerę i będę za nim szczerze tęsknić, kiedy się skończy.